علل / مکانیزم آسیب معمول:

ساکروایلیت (Sacroiliitis) به التهاب مفصل ساکروایلیاک (SI joint) اشاره دارد. التهاب مزمن این مفصل می‌تواند منجر به فیبروز (Fibrosis) و استخوانی شدن (Ossification) شود. این التهاب مزمن ممکن است ناشی از بیماری‌های روماتیسمی، بارداری، عفونت، تروما یا استفاده بیش از حد باشد.

ساکروایلیت دوطرفه معمولاً با اسپوندیلیت انکیلوزان (Ankylosing Spondylitis) مرتبط است که در ۹۰ درصد از موارد شایع است. موارد یک‌طرفه بیشتر با آرتریت راکتیو (Reactive Arthritis)، آرتروز پسوریاتیک (Psoriatic Arthrosis) و عفونت مرتبط هستند.

تاریخچه و ارائه بالینی کلاسیک:

تاریخچه کلاسیک شامل مرد جوانی است که درد بدون ضربه در ناحیه پایین کمر (زیر L5)، درد در ناحیه باسن و یا درد منتشر به سمت ران‌ها را تجربه می‌کند. درد ممکن است با بی‌حسی، سوزن سوزن شدن یا ضعف همراه باشد و ممکن است با نشستن، دراز کشیدن یا بالا رفتن از پله‌ها بدتر شود.

عوامل خطر:

• مثبت بودن HLA-B27 (اسپوندیلیت انکیلوزان)
• آرتریت راکتیو
• بارداری
• معمولاً در افراد نوجوان تا میانسال دیده می‌شود
• بیشتر در افراد مذکر شایع است

پاتوفیزیولوژی:

مفاصل ساکروایلیاک (SI joints) تاج‌های ایلیاک را به ساکروم متصل می‌کنند و به جذب شوک از بدن فوقانی و تحتانی کمک می‌کنند. به دلیل نازک بودن نسبی کپسول مفصل، مایعاتی مانند افیوژن مفصلی (Joint Effusion) یا چرک می‌توانند به مناطق اطراف نشت کنند و باعث درد شوند. توزیع درد ممکن است در صورت تأثیر ریشه‌های عصبی متفاوت باشد، از L2 تا S3.